Pęcherze i kriolipoliza
Krioterapia może powodować powstawanie pęcherzy. Należy zapytać lekarza o wszelkie możliwe skutki uboczne. Pęcherze mogą pojawić się po krioterapii lub po kriolipolizie. Powinnaś również rozważyć poinformowanie swojego lekarza, jeśli jesteś w ciąży. Twój lekarz będzie uważał, aby ograniczyć ekspozycję na promieniowanie dla Twojego płodu. Więcej informacji można znaleźć na stronie Bezpieczeństwo zabiegów z zakresu rentgenodiagnostyki, radiologii interwencyjnej i medycyny nuklearnej.
Przyczyny powstawania pęcherzy po krioterapii
Jednym z częstych efektów ubocznych krioterapii jest powstawanie pęcherzy. Pęcherze te są nieszkodliwe i ustępują po kilku dniach wraz z tworzeniem się strupów. Jednak u niektórych osób pęcherze mogą występować częściej niż u innych. Pęcherzy zawierających krew nie należy przekłuwać, chyba że są one bardzo bolesne i użyto sterylnej igły. W przeciwnym razie istnieje ryzyko wywołania infekcji, która doprowadzi do dodatkowego bólu i powstania ropy. Jeśli dojdzie do zakażenia, może być konieczna antybiotykoterapia lub miejscowa terapia antyseptyczna.
Jedną z najczęstszych przyczyn powstawania pęcherzy po krioterapii jest choroba skóry. Krioterapia działa poprzez zamrożenie obszaru do ekstremalnie niskiej temperatury. Zabija to wszelkie bakterie, grzyby lub inne choroby, które rozwinęły się na danym obszarze. Jest ona najbardziej skuteczna w przypadku cienkich, płaskich zmian skórnych.
Krioterapia może również powodować blizny. W rzadkich przypadkach u pacjentów mogą wystąpić blizny keloidowe lub blizny przerostowe. Keloidy pojawiają się jako twarde narośla na skórze i mogą powodować trwałe blizny. Blizny te są bardziej powszechne u osób o ciemnej skórze. Dodatkowo, pacjenci mogą doświadczyć zmian pigmentacyjnych, które mogą być trwałe. Niektórzy pacjenci mogą również odczuwać drętwienie. Na szczęście, normalne czucie powróci do dotkniętego obszaru w ciągu kilku miesięcy.
Krioterapia jest powszechnie stosowana w leczeniu zmian skórnych. Procedura wykorzystuje ciekły azot lub gaz argonowy do zamrożenia nieprawidłowej tkanki. Jest to szybka procedura i zazwyczaj trwa tylko kilka minut. Procedura może jednak powodować dyskomfort, dlatego też przed zabiegiem na dany obszar nakładane są leki znieczulające. Chociaż krioterapia może pomóc w leczeniu raka skóry, zabieg ten może nie być idealnym rozwiązaniem w każdym przypadku. Zamrożonej tkanki nie można zbadać pod mikroskopem, dlatego ważne jest wykonanie biopsji skóry.
Skutki uboczne krioterapii
Krioterapia to zabieg stosowany w celu zniszczenia komórek nowotworowych. Zabieg może spowodować tymczasowe lub trwałe blizny. W dotkniętym obszarze może również wystąpić drętwienie i zmiany w kolorze skóry. Jest ona stosowana w leczeniu różnych rodzajów nowotworów, w tym raka płuc, raka nerek i raka prostaty.
Krioterapia jest skutecznym sposobem leczenia niektórych rodzajów nowotworów. Na przykład siatkówczak może reagować na krioterapię, zwłaszcza gdy nowotwór jest mały i rozprzestrzenił się na pewne obszary siatkówki. Jest ona również stosowana w leczeniu wczesnych stadiów nowotworów skóry, w tym raka podstawno- i kolczystokomórkowego. Zabieg może jednak spowodować uszkodzenie niektórych głównych naczyń krwionośnych i dróg żółciowych, co może skutkować zakażeniem i silnym krwawieniem.
Krioterapia może być wykonywana w znieczuleniu ogólnym lub regionalnym. W niektórych przypadkach wymagany jest nocleg, ale czas rekonwalescencji jest zazwyczaj krótki. Sam zabieg trwa mniej niż dwie godziny i powoduje niewielki lub żaden ból. Pacjenci zazwyczaj wracają do domu tego samego dnia. Efekty uboczne krioterapii ustępują na ogół po kilku tygodniach. Jednak u niektórych mężczyzn po zabiegu występują problemy z jelitami i pęcherzem.
Rak prostaty jest niezwykle częstym schorzeniem, a krioterapia może być realną opcją leczenia. W porównaniu z tradycyjnymi zabiegami medycznymi, krioterapia ma mniej skutków ubocznych i krótszy czas rekonwalescencji. Dodatkowo, niektóre badania wykazały, że krioterapia jest bardzo skuteczna w niektórych przypadkach. Na przykład, w badaniu z 2010 roku oceniano efekty krioterapii w porównaniu z prostatektomią w zlokalizowanym raku prostaty. Chociaż nie stwierdzono znaczącej różnicy w postępie choroby, żadna z tych metod nie poprawiła wskaźników przeżycia u mężczyzn z rakiem.
Skutki uboczne kriolipolizy
Kriolipoliza jest bezpiecznym, nieinwazyjnym zabiegiem, który redukuje nadmiar tłuszczu w różnych częściach ciała. Zabieg ten nie powoduje bólu, skurczów ani blizn i jest odpowiedni dla wszystkich grup wiekowych. Zabieg ten nie powoduje również długotrwałego uszkodzenia skóry, włókien nerwowych czy naczyń krwionośnych. Po zakończeniu zabiegu uszkodzone komórki tłuszczowe zostają trwale usunięte z organizmu. W rezultacie pacjenci mogą doświadczyć poprawy samooceny w wyniku zmniejszenia złogów tłuszczu na ich ciele. Zabieg ten nie powinien być jednak wykonywany przez osoby z nadwagą oraz osoby z chorobami skóry.
Zabieg wymaga dwóch cykli, w odstępie ośmiu tygodni, w różnych miejscach zabiegowych. Każda sesja jest wykonywana przez asystenta lekarza i wymaga około 60 minut. Okres rekonwalescencji jest zazwyczaj krótki, a pacjent może natychmiast powrócić do normalnych czynności. Jednak instrukcje po zabiegu ostrzegają pacjentów, że możliwe są tymczasowe zmiany w odczuciach.
Kriolipoliza została uznana za bezpieczną i skuteczną w kilku badaniach. Wyniki były porównywalne do tych obserwowanych w badaniach na zwierzętach, a jedno badanie z udziałem 10 pacjentów wykazało 20,4% redukcję tłuszczu po dwóch miesiącach i 25,5% po sześciu miesiącach. Autorzy badania oceniali skuteczność zabiegu za pomocą dokumentacji fotograficznej i pomiarów suwmiarką. Dokonali również przeglądu doświadczeń pacjentów z innymi zabiegami kosmetycznymi przed przeprowadzeniem kriolipolizy.
Kriolipoliza jest zatwierdzona przez Food and Drug Administration do leczenia zlokalizowanych złogów tłuszczu. Procedura nie jest bezpieczna dla osób z dużą otyłością. Chociaż kriolipoliza jest powszechnie dostępna, ma pewne efekty uboczne. U niektórych pacjentów po zabiegu występuje przemijający rumień, obrzęk lub niewielki ból. Około dwie trzecie pacjentów doświadcza zmniejszenia czucia po zabiegu. To zmniejszenie czucia może utrzymywać się przez kilka tygodni.
Podobne tematy
